Biologische Groenten en perkplanten uit historische kassen
Alpaca’s huizen op het landje waar de kano’s klaarliggen voor toeristen. In de historische groentekassen groeien tomaten, bloemkolen, paprika’s en sperziebonen. De — biologische — oogst
wordt verkocht in het winkeltje. Gooi het bedrag maar in het geldkistje. In de kleine kas ernaast
kun je perkgoed verzamelen en ook hier zelf afrekenen. Op de camping huizen eigenaren en
huurders van stacaravans en passanten in tenten. Schapen, pony’s en kalveren omringen het
geheel. Dit is het paradijs van Siemjan (1961), Agitte (1964) en hun dochter Lin (2002). Camping
Tuinderij Welgelegen, parel in Graft. “We zijn hier hartstikke tevreden.”
Tekst: Marie-Christine Koestal
De tijd heeft er stilgestaan. Van een zwembad, disco of animatieteam moeten vaste vakantiegangers noch passanten die hier logeren iets hebben. Ze vissen, varen en wandelen. De mooie omgeving, prachtnatuur, rust, aanpalende Eilandspolder en historie van het gebied, dat zijn de kernwaarden van Welgelegen. Een pad net naast het eeuwenoude raadhuis van Graft leidt naar de nering van Siemjan en Agitte. Hoewel net buiten het terrein, wordt hier de toon al gezet; kleurige bakken met weelderige bloemen uit eigen kas, sieren de oprit. Niet gestyled, wel met zorg neergezet. Vrolijk, uitnodigend en warm.
Het tekent de sfeer, die super relaxed is. Vakantiegangers genieten van het mooie weer, hun tuintje en het zalige nietsdoen. Waar Agitte, Siemjan en Lin verschijnen, klinken vriendelijke woorden naar hun gasten. Over en weer. Sommigen huizen al tientallen jaren in Graft en willen nooit meer anders. Een relatieve nieuwkomer voelt zich er snel thuis en haalt net zoals de oude garde lekkere verse groenten in het winkeltje die ’s avonds meteen in de pan gaan. Afrekenen kan nog steeds contant, maar tegenwoordig ook via een QR-code. En voor klanten die het willen met de pin.
Hoogzomer. Siemjan en Agitte zijn beiden zeven dagenper week in touw. Hij van ’s ochtends zes tot ’s avonds negen uur. Zij van ’s ochtends acht tot ’s avonds tien. Hij is druk met de bloemkool, aardappelen, bonen, courgettes, aubergines, rabarber, komkommer en spitskool. De prachtige, historische kassen uit 1926 en 1955, waar groenten in de volle grond worden geteeld, zijn Siemjans domein. Toen in 2001 een 1.100 vierkante meter grote foliekas zijn intrede deed op Welgelegen, stopte hij met zijn baan. “Agitte heeft de camping dertien jaar alleen gedraaid. Ik bleef bij mijn werkgever. Niet alleen vanwege de grote investeringen die wij hadden gedaan, maar ook omdat ik het werk dat ik deed – ik was productmanager groenten bij een zaadveredelingsbedrijf – heel leuk vond.
Maar het werk in de kassen hier vroeg meer en meer aandacht. ’s Ochtends ging ik met een kar vol bloemkool die we ’s avonds hadden gesneden naar de veiling in Zwaagdijk. Daarna ging ik naar mijn werk. Je kunt niet alles tegelijk.” Agitte groeide deels op de camping op. “Mijn oma en opa runden Welgelegen. Ik was er praktisch elk weekend en logeerde er veel in vakanties. Ik vond het er heerlijk. In 1988, toen opa en oma 83 en 77 waren, hebben Siemjan en ik het bedrijf overgenomen. Ik wilde geen baan van negen tot zes. Mijn vader was veehouder. Voor mij was het logisch dat ik ook een eigen bedrijf zou starten. En omdat mijn grootouders de camping niet aan een vreemde wilden overdoen, was de keuze snel gemaakt.”
Met slechts 56 bezette plaatsen en een terugloop van gasten was de camping verre van vetpot. “Opa dacht dat het kwam omdat er geen riolering of elektra was. Hij realiseerde zich dat aanleg hiervan een must was, maar hij was al jaren te oud om dat te realiseren.” Daarom stimuleerde hij zijn kleindochter en haar echtgenoot om flink te renoveren. “We zeiden nog: realiseer je wel dat het hele terrein op z’n kop gaat. Dat vond hij niet erg, zei hij. Maar ik wist hoe trots hij op zijn gras was.”
Na een enorme kaalslag – de camping had het aanzicht van een maanlandschap – en wederopbouw was Welgelegen met nieuwe waterleidingen, elektra, riolering, beplanting en bestrating klaar voor de toekomst. Maar wel één met de sfeer en gewoonten van toen. Open van 1 april of Pasen tot en met 1 oktober. Geen hondjes op het terrein. Een rustige atmosfeer. Iets meer plekken, nu 110. En door het bedrijfsnatuurplan van Siemjan nog aantrekkelijker voor vogels. Opa heeft er nog lang van kunnen genieten. Hij is bijna 91 geworden.
Het drukke seizoen begint voor Siemjan en Agitte in de schapentijd, in februari. Daarna lopen ze zo de campingtijd in. In oktober wordt alles opgeruimd. De groenteverkoop loopt door tot en met november. Daarna is het snoeien en zaaien. Kort daarop komen de violen er alweeraan en kijken de drie uit naar het nieuwe seizoen. Agitte: “Vorige herfst is Lin voor het eerst in zeven jaar vier dagen op vakantie geweest. Ze miste de camping enorm. Wijzelf gaan nooit. We zijn hier hartstikke tevreden.” Siemjan: “Ik vind het een crime. Voor mijn werk heb ik heel veel moeten reizen. Het was altijd moeten. Geef mij maar het heerlijke leven hier.”
Deel dit bericht